Het gevecht om het behoud van mijn geheugen.
Een vreemde titel als je dit in eerste instantie leest. Ik heb een verkeersongeluk gehad in 1997. Werd in 2001 mishandeld en in 2003 ontdekten ze dat ik een hersenbeschadiging had. Het NAH Frontaal syndroom. NAH is een niet aangeboren hersenafwijking. Frontaal is het gebied van planning en organisatie De heren medici zeggen dat ik in een geestelijke rolstoel zit, die niemand ziet. Ik kan maar 2 werkinstructies tegelijk uitvoeren of in beperkte mate de gevolgen van mijn handelen overzien. In mijn enthousiasme zei ik tegen deze heren: Een computer werkt ook maar met 2 werkinstructies, dus is er voor mij nog een hele wereld te winnen. Dat zagen zij toch anders: ik zag de ernst van mijn situatie niet in en dus kreeg ik etiketje Wolfheze opgeplakt. Wolfheze is een bekend gekkenhuis in Nederland.
Mijn leven bestaat uit check, dubbelcheck, tripple chek en nu moet 4 checken of de ander mij begrepen heeft en er naar zal handelen. Het valt niet mee om de informatieketting in de tijd te herstellen als deze gefragmenteerd aangesproken kan worden. Het kan best zijn dat na 7 jaar een vakterm roept en dat ik in ene keer alle feiten en omstandigheden kan produceren. En dan loop je de rechtzaal binnen om te melden dat je je probleem hebt opgelost.
Ik was hartstikke blij met 1TB aan geheugen. Opslag betekent structureren en je leven inzichtelijk maken, maar komende vanuit het tv-, mobiel-, computer- en ipadloze tijdperk betekende dat ik heel wat gemist had van de ontwikkeling van de digitale wereld. Ik verlies data en waarom weet ik niet, terwijl dit juist de redding voor mij moet zijn. Vandaag heb ik kans gezien om mijn computer weer aan de praat te krijgen. Ik kon er niet meer in. Anderen lukte het ook niet. Nog 3 computers te gaan. Ik zit er nu wel in, maar ik kan nog niet bij alles. Ik dacht netjes structureren TransIP. En gelijk was ik weer een map kwijt. Verwijderd en ik zie niet hoe ik hem terug kan halen. Ik kom er wel achter. Mijn toekomstige uitdagingOp advies van mijn zorgverleners heb ik documenten ingescanned. Het programma gaf er automatisch een naam aan. Alles zou ik dan daarna een naam moeten geven. Ik heb nu in feite duizenden karretjes vol met boeken zonder titel staan van het begin en het eind van de Molenstraat tot aan de Bibliotheek staan. Ik moet deze boeken alfabetisch lexiografisch een titelgeven en opbergen. Daarna moet ik ze bewerken. Mijn toekomstige uitdaging is om aan een document gelijk een journaalspost mee te geven, zodat de financiële transacties gelijk verwerkt kunnen worden en het document geopend wordt op het moment dat je op de transactie in je financiële administratie klikt. Dat is iets wat ik in 1976 bedacht had. Elk soort document heeft zijn eigen bijzonderheden qua journaalpoststructuur. De koop van zakenlijk onroerend goed vereist een wat ingewikkelder boeking als het boeken van een nota voor postzegels die je kocht hebt. En een belastingcontrole wordt voor onze belastingambtenaren een stuk leuker.
